Taksi

Zo hadden de mensen haar genoemd die haar 'gevonden' hebben. Ja, je leest het goed, onze lieve Wisky is weer terug!!!!! Hiep hoi, ik kan mijn geluk niet op ;oD Maar wat een verhaal weer... Gisterenavond was ik naar de 'weegbrug'. Zo noemt mijn lieve wederhelft het als ik naar mijn wekelijkse uitje van de Weight Watchers ga (de grapjas). Toen ik thuis kwam was hij buiten. Achter de tuin in de struiken aan het zoeken naar Wisky. Ik wilde er liever niet bij zijn, zo wilde ik me haar niet herinneren. Maar hij kwam thuis en nam me mee naar computer. Daar was een mail voor mij met de volgende foto's:

Hij was dus de struiken aan het uitkammen toen er iemand voorbij liep. "Heb je laatst misschien een poesje hier gezien?" vroeg hij. Ja hoor, dat had hij. Zo heeft Wisky dus het hele weekeinde bij mensen thuis gezeten. Ze hadden Wisky zien zitten, gewoon achter onze eigen achtertuin nota bene! En als je een poesje ziet zitten die het fijn vindt om aangehaald te worden, dan neem je die mee naar huis. Want dan zal ze wel verdwaald zijn. Heel gewoon allemaal. Ik klink misschien een beetje cynisch, maar dat ben ik ook. Sterker nog, ik ben bloedlink op het moment!! Geloof me, ik ga er van uit dat de mensen (die hier gewoon achter ons wonen) alleen maar goede bedoelingen hebben gehad hoor. Kijk maar eens naar foto 2, wat een 'lekker' rond buikje ze daar heeft. Wisky is erg mager. Ze is oud en oude katjes zijn vaak erg mager. Ze krijgt gewoon haar voer en ze is kerngezond. Nu staat haar buikje strak gespannen en puilt aan alle kanten uit. Een kat zal van nature eten 'tot hij er bij neer valt' want je weet maar nooit wanneer je weer een prooi te pakken krijgt. De mensen hebben zaterdag de dierenambulance gebeld met de melding dat ze een jong katje hadden gevonden. Dat had de mevrouw van de ambulance ook wel gezegd tegen mij, maar ja, Wisky is niet jong. Als kenmerken had ik doorgegeven dat Wisky een erg klein katje is en dat ze mager is. De mensen hebben hun kinderen beloofd dat als 'Taksi' na 2 weken niet opgehaald zou zijn, dat ze haar dan in huis zouden nemen. "Nou, dat was dan ook niet voor lang geweest" zei mijn lief ze nog. Toen de dierenambulance maandag het katje op kwam halen, zeiden ze ook dat Wisky hóóguit 1 jaar moest zijn. Nou ja zeg!!!!! Stelletje vrijwilligers!!!! Ik heb ooit zelf bij de dierenambulance stage gelopen en over het algemeen neem ik mijn petje voor ze af. Maar nu?? Sorry hoor, maar dit is toch van de zotte?! Als ambulancepersoneel zou je toch iets verder moeten kijken dan je neus lang is! Ze is traag en lang niet zo kwiek als een jong katje. Haar gebit ziet er echt niet meer zo mooi uit als 19 jaar geleden. Als ze een beetje opgelet zouden hebben, dan had het een hoop trammelant gescheeld. Om over de kosten nog maar niet te spreken!! Als die lui van hier achter gewoon hun handen thuis gehouden hadden, met al hun goede bedoelingen, dan hadden wij al die tranen niet gehad. Maar goed, vanmorgen heb ik meteen met het asiel gebeld. "Oh, u belt voor dat oude katje?" Kijk, zo kan het dus ook. Ik kon haar meteen ophalen. Samen met ons jongste dochtertje ben ik naar het asiel gegaan. Ze hoorden mijn verhaal met open mond aan. Ongelooflijk vonden ze het. Eenmaal thuis sprong Wisky meteen in de vensterbank en ze wilde graag naar buiten. Brrr... eng. Maar ja, dat is ze zo gewend. Ik deed haar naar buiten en ik bleef er even bij. Ik was bang dat ze meteen naar dat andere huis zou lopen want daar kreeg ze lekkere sardientjes enzo. Maar ze bleef in de tuin. Ik had haar geen bandje omgedaan omdat ze daar altijd zo'n ruzie mee had. Dan stak haar voorpootje er weer doorheen en het was altijd een hele toer om haar daar weer van te verlossen. Maar nu heb ik toch maar het bandje gepakt, dan zien mensen in ieder geval dat het een huiskat is. Ik ben meteen naar de dierenwinkel gefietst om een adres kokertje te halen. Wisky bleef buiten, haar buik was nog zo vol, ze kon nog geen honger hebben. De meneer van de dierenwinkel kende het verhaal. De mensen zijn namelijk zaterdag bij hem in de winkel geweest omdat ze een katje van een jaar hadden gevonden. Dus ze hebben echt wel hun best gedaan, zelfs foto's gemaakt, alleen ze hebben het verkeerd ingeschat.

En als ik nu naar buiten kijk, naar haar plekje op de Normaal zet ik geen foto's van gezinsleden op de site, maar van deze vind ik dat die er echt op moet staan:bank, dan zie een heel vertrouwd beeld.

Normaal plaats ik geen foto's van mijn gezin maar deze wilde ik niemand onthouden ;o)

Mijn kattediertje

Wat kijkt ze hier boos, mijn Wisky. Maar dat is ze niet, het is een katje wat 's avonds lekker op schoot komt liggen. Wat snel op jouw plekje gaat liggen als je op staat. Als je maar even naar voren buigt om wat te drinken van tafel te pakken, ligt ze al achter je rug. Ze is echt een buitenkat, dat wel. De nodige muizen legt ze voor de deur. Elke morgen in de zomer is het weer prijs. Ja, deze oude dame is de muizen nog te vlug af. Zelfs een konijn moest er een keer aan geloven, maar dat is zo'n 15 jaar geleden.
Ze is bij mij in huis geboren. Haar moeder, Darby, is al een tijd geleden overleden. Zij was een lapjespoes. Haar lever heeft het op een gegeven moment begeven en ik heb haar toen in kunnen laten slapen.
Darby moest bevallen en zocht een plekje. Dat was de wasmand. Eigenlijk was ik daar niet zo blij mee, dat gekledder allemaal. Maar ja, een poes is een poes en een lapjespoes al helemáál ;o) De doos die ik klaar had gemaakt voor haar was natuurlijk niet goed genoeg. Nee, ze moest en ze zou in de wasmand. Nou ja, toe dan maar. Het was rond koninginnedag, nu zo'n 20 jaar geleden. Toen ik op mijn werk aan kwam, vertelde ik mijn collega's dat mijn poes aan het bevallen was. Tussen de middag hebben ze me gesmeekt of ik astjeblieft niet naar huis wilde gaan. Ze werden helemaal gek van mij, haha! Ik was zo zenuwachtig en ik kon nergens anders meer aan denken dan aan Darby. Dus ik ging naar huis. Ik stak de sleutel in de deur en deed zachtjes de deur open. Mieuw mieuw... heel zacht gepiep kwam er uit de keuken. En een zoetige geur. Ik vergeet het nooit meer. Ontroerd ging ik naar de moeder toe. Ik was benieuwd of ik haar kittens aan mocht raken. Darby liep zenuwachtig heen en weer en probeerde steeds maar 1 kitten aan mij te geven maar dat lukte haar niet. Voorzichtig probeerde ik het kitten te pakken maar het ging inderdaad niet. Ze zat vast. Aan haar broertje. Een rood katertje. Met de navelstrengen zaten ze aan elkaar vast gedraaid. De pootjes zaten vast, daar zat de navelstreng om heen gewikkeld. Mijn hemel, wat moest ik zo snel?! De pootjes waren al aardig opgezwollen, ze waren helemaal afgekneld. Snel heb ik de dierenarts gebeld en de assistente vroeg of ik het aandurfde om ze zelf los te knippen. Met een nagelschaartje of een borduurschaartje. Het leek me de beste oplossing, want om nou met moeder en verstrengelde kittens over straat te gaan zag ik niet zo zitten. Met trillende handen probeerde ik de lieve schatjes te bevrijden. Wat was ik bang zeg. Ze waren nog zo klein en zo kwetsbaar. Maar ook zo afhankelijk van mij. Ik vond het van Darby ook zo bijzonder dat ze me dat duidelijk probeerde te maken. Het is gelukt, ik heb niet in de pootjes geknipt, want daar was ik heel bang voor hoor. Maar die pootjes deden het niet goed meer. Tegen de tijd dat ze gingen lopen, ging dat niet goed. Ik besloot dat ik de beide katjes zelf zou houden, die kon ik toch niet weg doen! Kobus en Wisky. Met de pootjes is het helemaal goed gekomen. Langzaam aan trok het weg en ze liepen en renden net zo hard en soepel als hun broertjes en zusjes. Toch heb ik ze allebei gehouden, het waren al helemaal mijn katjes. Een paar jaar later is Kobus aangereden en ik heb hem toen in laten slapen. Buren kwamen me halen om te zeggen dat Kobus door de dierenambulance was opgehaald en naar de dierenarts was gebracht. Toen ik bij de dierenarts aan kwam zag ik Kobus daar liggen. Ik zal de details bij me houden, maar ik snapte werkelijk niet dat ze hem niet direct in lieten slapen. Zijn kansen waren 0,0 en hij leed ontzettend. De arts wilde even wachten of de eigenaren van het beestje nog zouden komen. Nou ja zeg!!! Dat maakt toch op zo'n moment niet meer uit?! Als dierenarts ben je advocaat van het dier en moet je handelen naar wat voor het dier het beste is. Ik bedoel, hij had tóch geen kans om het te overleven... Maar ja, gelukkig heeft Kobus toen snel een spuitje gekregen waardoor hij in kon slapen. Wisky heeft haar maatje wel gezocht, maar niet gevonden natuurlijk. Ze pikte de draad wel weer op en leefde haar leventje lekker door.
Maar, sinds zaterdag zien we haar niet meer. Ze kwam niet thuis voor het eten en dan is er echt iets mis. Ze brak altijd zowat door de tuindeur heen als het etenstijd was. Maar zaterdag niet. Ze was wel eens vaker een nachtje weg hoor, dat doen katjes wel. Maar toen deed ze nog niet zo raar als de laatste tijd. Ze was nu echt aan het dementeren. En ze werd doof. Eerder maakte ik me nooit zorgen als ze eens niet thuis kwam, maar nu wel. Je voelt dan dat het niet goed is. Aan de andere kant had het ons ook weer niet verbaasd als die taaie tante ineens weer voor de deur zou staan. Maar nu niet meer, het is nu maandag en ze is er nog steeds niet. Bij de dierenambulance is ze niet binnen gebracht. Ik heb een bakje voer buiten gezet maar het staat er nog steeds. Nou, als Wisky er nog was geweest dan had het er niet meer zo bij gestaan. We gaan er van uit dat ze een rustig plekje heeft gezocht om stilletjes te sterven. En dat doet pijn, want ik, een mens... ik wil afscheid nemen. Een laatste aai, een knuffel. En dan mocht ze gaan. Ik weet dat ze niet het eeuwige leven heeft en als je een huisdier hebt, weet ik dat je er eens afscheid van moet nemen. En wat is er nou mooier dan op een natuurlijke manier sterven. Ze is oud, maar ze is nooit zwak geweest. Ze is nooit ziek geweest. Ze heeft een prachtig leven gehad. En daar ben ik blij van. Maar ik mis haar enorm. En dat moet slijten. En toch, tegen beter weten in, kijk ik steeds naar buiten, naar haar plekje op het bankje.

Witte Tijger

Gisteren ben ik naar de tuin geweest om de kweekkasjes water te geven. Toen zag ik meteen dat we 's avonds snijsla gingen eten. En dat we vanavond sla gaan eten. En waarschijnlijk gaan we morgen ook sla eten... Dus ik heb een teil sla afgesneden en meteen nam ik wat kruiden en radijsjes mee. Wat een rijkdom toch. Thuis was ik de sla aan het wassen en ik wilde net de kruiden fijn gaan snijden, tot dat... er een Witte Tijger uit de kruiden kwam sluipen. (het lijkt mij meer op een Dalmatiër, maar vooruit) Op de afwasborstel heb ik hem buiten gezet en heb ik er meteen wat foto's van gemaakt. Dat is ook onze hobby, insecten en vogels determineren. Het liefst alleen de diertjes die uit onze eigen tuin komen. 's Avonds wilde ik de foto aan mijn vriend laten zien en per ongeluk kwam de foto van het onsmakelijke drapje van laatst voorbij. Hij schrok van het plaatje en vol pret vertelde ik hem dat het bananen zijn en dat hij daar zelf heerlijk van gegeten heeft. "Aha, dan heb ik dáár dus zo'n last van gehad.", zei hij. Oooohhhh HEMELTJE!!!!!!! Hij kan niet tegen bananen en dat was ik dus helemaal vergeten!!!!! Gelukkig was mijn lief niet boos op mij, hij vond het wel 'typisch weer iets voor jou'. Maar, géén banaantjes meer dus. Ik heb mijn lesje (weer) geleerd. Sorry liefie...

Bananenbrood

Jaja mensen, ik heb het werkelijk gedaan. Ik heb er een broodje van gebakken. En iedereen heeft met smaak gepeuzeld. Ik ook hoor ;o) Er waren verschillende mensen die mij zeiden om het goedje toch écht maar weg te kiepen (Cara heeft me zelfs het recept voor Bananencake gegeven, dank je wel Cara!!), maar ja, dat is zonde he. Ik weet het, ik ben een tuttebel, maar ja... Als het brood niet lekker was, dan had ik het denk ik wel weg gedaan hoor. Of ik had dan nog altijd de hond kunnen proberen te foppen, hihi.
En de aardbeitjes die uit de vriezer kwamen, staan nu lekker jam te wezen. Overheerlijke Aardbeienjam. Ik heb lekker, zoveel mogelijk, de aardbeien heel gelaten. Die kan ik dan ook altijd nog in een taart verwerken. Jummie...! Aardbeien Monchou Taart ofzo...

Hoopje

Jawel, ons jongste dochtertje van net 3 heeft haar eerste hoopje op het toilet gedaan ;o)) "Mamma is héél trots op jou" wist ze me te vertellen. En daar had ze natuurlijk gelijk in!

En nu, nee, geen foto van het hoopje maar een foto van 'iets anders'. Dit is een vervolg op het berichtje wat hier onder staat... het vlees uit de vriezer. Het ene pakje was kipfilet. Het andere pakje was iets anders. Donker vlees, ik hoopte op rund. Maar het ontdooide wel heel snel, dat kon eigenlijk geen vlees zijn. Ik heb het uit het zakje op een diep bord gedaan en met de vork kon ik er heel makkelijk doorheen roeren. Het was niet vloeibaar, maar ook zéker niet erg vast. En het zag er ook niet erg smakelijk uit. Heel voorzichtig durfde ik eraan te ruiken. Best fris eigenlijk. Banaan volgens mij. Wáárom zou ik toch in hemelsnaam zo'n bananenprut invriezen?! Maar ja, wat nu? Ik ben niet echt iemand van de weggooi. In een broodje verwerken zonder het tegen iemand te zeggen? Ik denk dat dat het beste is. Hihi, wel een beetje stiekem, en dat is best spannend ;o) Mijn oudste dochter liep er al langs en keek er met een lange neus naar. Al wijzend zei ze "Dát eet ik niet hoor!" Haha, we zullen zien ;o) Geniepig he?

Van alles wat

Heel lang heb geen aandacht meer geschonken aan mijn Blog. Mijn hoofd is met zoveel dingen bezig, dat het Bloggen er even bij in schoot. Dus even in vogelvlucht hoe het hier verging: De keuken is geplaatst maar is nog niet helemaal af. De loodgieter moet de vaatwasser en de kraan nog aansluiten. Ook moet de oven nog op het gas aangesloten worden. De oven, ook weer een verhaal apart. De keukenboer vertelde dat de oven gewoon op het normale lichtnet aangesloten kon worden. We vroegen nog of dat echt wel zeker was, en ja, het was echt zo. Totdat de oven geplaatst werd. Er moest dus een aparte kabel getrokken worden. En dat terwijl net alle kabels getrokken waren en de plafond platen netjes dicht zaten. (de kabels lopen dus ook door het plafond) Moest er weer een plafondplaat uit, balen hoor, kost je weer extra werk. Maar dat is klaar nu. De plafonds en muren moeten nog gestuukt, er moet nog een toilet geplaatst, er moet nog een vloer in de woonkamer en de gang. En oh ja, in de keuken moeten nog wat tegeltjes op de muur, die moeten we nog uitzoeken. Ik heb nog geen foto van de keuken omdat er op het aanrecht nu allemaal karton ligt. Ter bescherming. De muren en plafond moeten daar ook nog gedaan worden. Dus een foto is nu geen goed idee. Dat komt nog wel.

Dan de tuin. Alles groeit lekker. En nu met die regen zal het helemaal wel lekker gaan!! We hebben al lekker sla gegeten. Pluksla, héérlijk. En wat een voldoening is dat toch! De pasta wordt nu op smaak gebracht met vérse tijm, rozemarijn en oregano. En natuurlijk staat er dan een schaaltje verse basilicum op tafel. Wat een genot. En ook hebben we al wat radijsjes uit de tuin gehaald. Op verschillende plekken in de tuin staat radijs en het is toch wel heel duidelijk dat radijs het beste groeit met zoveel mogelijk zon op de blaadjes.
Verder staan alle vruchten in bloei. De aardbeien heb ik verplaatst en ik hoopte dat ik wel wat vruchtjes zou krijgen. Nou, als alle bloemetjes inderdaad vruchtjes worden, dan kunnen we onze buikjes vol eten! En ik maak dan lekker aardbeienjam, dat is zo lekker als je ze zelf maakt. Dat brengt me bij het volgende. In de kelder van het nieuwe huis heb ik al mijn jam potjes neergezet. Al een hele tijd geleden. Ik had geen idee meer wat er allemaal tussen stond. Dus (nu het licht het weer doet), het trappetje af en eens even neuzen... oh... lekker!!! "Pruimenjam voor koude dagen", gewone "Pruimenjam", "Sinaasappel-Worteltjesjam", "Sinaasappel-Pruimenjelly met munt", die heb ik maar even mee naar huis genomen, zo lekker fris! En er stond nog veel meer jam. Vlierbessenjam. En chutneys kwam ik tegen, aalbesjes op sap en ik denk dat er ook nog wel aalbessenjam moet staan. Champignons in Weckpotjes, komkommer in Weckpotjes. Oh wat geniet ik dan in mijn keldertje! Eens kijken, volgens mij moet ik nog wel ergens een foto hebben van de jammetjes die ik eerst in dit huis op de plank had staan... En dan zie ik meteen de 4-Vruchtenjam staan. En in de kelder stond ook nog Rozenbotteljam die ik op Texel gemaakt had. En bramenjam, ook op Texel gemaakt, maar die is op helaas. In de tuin zet ik ook een courgetteplant, voor Courgettejam. Daar is mijn mams zo dol op.
Van een vriendin kreeg ik gisteren een mailtje dat ze 2 frambozenstekken voor me heeft. Vorig jaar zou ze die eigenlijk al hebben maar toen was het geloof ik niet helemaal goed gegaan met de stekken. Maar nu dus wel, joepie! We spreken snel een keer af zodat ze de grond in kunnen. Daar zal ik dit jaar nog wel geen vruchtjes van krijgen denk ik. Maar de Bosbes staat mooi te bloeien, de Aalbessen hebben bloemetjes, de Perzik heeft wel gebloeid maar ik kan daar nu niets meer van terug vinden. De Kruisbessen heeft al echte besjes, heel klein, maar ze zijn er wél. De Japanse Wijnbes begint volgens mij ook iets te krijgen wat op bloemknopjes lijkt. De Pruimenbomen hebben al minipruimpjes. De Pruim in deze tuin heeft ook veel pruimen maar als het goed is kunnen wij die niet meer oogsten. Ook de Appel doet flink zijn best. Vorig najaar heb ik ik wel 1 hele appel van de boom gehaald, een heel kleintje. Maar wel een hele lekkere! Een handappel. Dit jaar zit/zat er heel veel bloesem in de boom en we hopen dat er lekker wat appels aan komen. Dat was het fruit.
De groenten komen ook zo zoetjes aan omhoog. De peulen staan al te klimmen tegen het gaas. Zoals ik eerder schreef, hebben we al een paar keer sla gegeten. Zondag heb ik wat stokbonen geplant. Ik had ze in de kweekkas voorgezaaid en met het oog op de regen heb ik ze in de volle grond gezet. Totaal heb ik 16 stokken voor de bonen dus dat wordt smullen. Verder komen de uien en worteltjes omhoog. Allerlei soorten heb ik gezaaid. De bieten zie ik nog niet maar die zijn nog maar pas gezaaid. In de kweekkasjes staat van alles. Rode kool en Witte kool en die komen al op. Er staan Tomaten en Vleestomaten. Zonnebloemen staan voor te trekken. Ik heb al eerder zonnebloemen voorgetrokken in de kasjes en die staan nu al buiten. En nu staat de volgende lading klaar te stomen ;o) Ook heb ik Aardbeispinazie gezaaid. En Kiwano. En nog wat komkommerachtigen.
Hee, ik krijg een mailtje binnen van Cara, zij heeft zaadjes voor me van
Anemoontjes, mijn lievelingsbloemen. En ze stuurde me meteen wat tips. Shera zei al eens op haar site dat ze dacht dat alle 'tuinmensen' per definitie aardige mensen zijn. En het klopt, ik kom allemaal aardige mensen tegen die me graag willen helpen.

En ook kreeg ik zojuist een mail van hele andere orde. Mijn lief vroeg me om wat vlees uit de vriezer te halen. Niet echt een schokkend bericht misschien, maar in dit geval toch wel een beetje. We moeten nl de vriezer leeg eten zodat die alvast naar de bijkeuken in het nieuwe huis kan. Dus haal ik wat uit die vriezer. 2 Kipfileetjes en nog iets. En om dat "nog iets" gaat het nou. Ik heb dus geen idee meer wat er in dat zakje zit. Op het moment dat ik het vlees in vries, weet ik zéker dat ik wel zal onthouden wat er in het zakje zit. Nou, niet dus. In stukjes snijden en door een stoofpotje, dat kan ik er altijd nog mee doen natuurlijk. Ook stond er nog een bakje aardbeien! Een beetje moes met een beetje hele vruchtjes. Ik geloof dat ik die van mijn schoonmoeder heb gekregen, vorige zomer. Foei Ellen, zo lang aardbeien laten staan, scháám je! En dat doe ik ook, echt waar... Ze staan nu te ontdooien. Misschien kan ik eerder aardbeienjam maken dan ik dacht ;o))

Opkomend zaad

Thaise Basilicum in een 'champignonnenbakjeskasje'. Een tip van Shera die me heel goed uitkomt! Ik heb er ook al hele oude meloenzaadjes (ofzo) in op laten komen. Maar deze Thaise Basilicum doet het er dus ook in. Ik ben werkelijk helemaal mesjogge van basilicum. Maar Thaise heb ik nog nooit geproefd, ik wist niet eens dat het bestond. Ik heb het zaad van een Tuinkabouter gekregen. Dat zaad kreeg ik heel netjes binnen, in mooie zakjes met een kleurenfoto er bij en duidelijke informatie. Echt super! Van deze Tuinkabouter heb ik ook Okra, Komijn, Snack Paprikaatjes en Dille gekregen. En dat is ook al gezaaid maar dat staat in de kasjes in de tuin bij het nieuwe huis. Ik weet nu even niet hoe het daar mee gesteld is.

Wel kan ik laten zien hoe het met de gewone basilicum is, die staat hier in de tuin, in een broeibak die ik heb gemaakt van een piepschuim bak van het tuincentrum. Beetje huishoudfolie erover et voila! Rechts staat de sla, is niet zo goed opgekomen, maar links... jawel... basilicum. Jummie!!!!! En in de kasjes in de andere tuin heb ik ook nog basilicum gezaaid. Bij de supermarkt kun je ook kant & klare basilicum plantjes halen. Dat doen we in het weekeinde nogal eens. Voor ons heerlijk Italiaanse-vlag-tussendoortje. Ik heb even een foto van internet gehaald, zo ziet het er uit. Maar dan met meer basilicum ;o) De plantjes die ik dan overhad zette ik in de tuin. Maar dat wilde steeds maar niet, ze overleefden het niet. Te koud. Ook binnen in de keuken lukte het niet. Nu heb ik een potje in de kas gezet en ik geloof dat het nu wel gaat werken.

In die kasjes heb ik ook nog zonnenbloemen gezaaid die al mooi opkomen en de reserve peultjes komen ook lekker de grond uit.

De tomaten heb ik in turfpotjes gezet en ook die staan nu in de kas. Ik hoop dat het lukt.

In de tuintjes van de jongens zag ik al radijs opkomen, zilveruitjes en pluksla. Je weet wel waar je ons van het weekeinde weer kunt vinden!